Data publikacji w serwisie:

Mikroplastik także w jeziorach

Prof. UAM dr hab. Beata Messyasz z Wydziału Biologii jest współautorką publikacji, która ukazała się 12 lipca 2023 roku w Nature. Zanieczyszczenie wód przez cząsteczki tworzyw sztucznych tzw. mikroplastik jest dużym problem znanym z środowisk morskich, ale dotyczy także ekosystemów słodkowodnych.

Międzynarodowa grupa naukowców pod kierunkiem profesor Barbary Leoni i dr Veronica Nava z Uniwersytetu Milan-Bicocca (Department of Earth and Environmental Sciences) we Włoszech, współpracująca w ramach sieci badawczej GLEON (Global Lake Ecological Observatory Network) prowadziła badania naukowe nad procesami i zjawiskami zanieczyszczenia wód słodkowodnych mikroplastikiem. Przebadano wodę z 38 jezior położonych w 23 różnych krajach, zlokalizowanych na 6 kontynentach. Okazało się, że w niektórych przypadkach stężenie plastiku w jeziorach jest wyższe niż na plastikowych wyspach na oceanie, tak zwanych „plamach śmieci”. W projekcie wzięło udział 79 naukowców a wyniki badań opublikowano właśnie w czasopiśmie naukowym Nature w artykule pt. „Plastic debris in lakes and reservoirs” („Odpady z tworzyw sztucznych w jeziorach i zbiornikach wodnych”). Wykorzystanie mikrospektroskopii Raman potwierdziło skład polimerowy mikroplastiku wskazując na obecność w wodzie jezior licznych cząsteczek z poliestru, polipropylenu i polietylenu. Stężenie i właściwości tworzyw sztucznych zmieniały się w zależności od czynników środowiskowych, takich jak cechy morfometryczne jezior i wpływ antropopresji w zlewni bezpośredniej. Wyniki badań wskazują, że na zanieczyszczenia mikroplastikiem szczególnie narażone są dwa rodzaje jezior: (i) położone na terenach silnie zurbanizowanych oraz (i) duże jeziora z długim czasem retencji. Wyniki te są bardzo istotne ponieważ wśród jezior, w których stwierdzono największe zanieczyszczenie mikroplatikiem, znajdują się także te, które stanowią źródła wody pitnej czy też są kluczowe dla rekreacji, jak np. Maggiore (Włochy), Lugano (Szwajcaria, Włochy), Tahoe (USA) i Neagh (Wielka Brytania).

Artykuł można przeczytać na stronie: https://doi.org/10.1038/s41586-023-06168-4

Kontakt

Przemysław Stanula

4497