– Często słyszę na spotkaniach, że pandemia wyciszyła działalność kół naukowych, że dopiero budzą się do życia. Dziwię się takim opiniom, bo z nami było inaczej, pandemia pobudziła nas do działania; nawet w okresie przymusowej izolacji nie zaprzestaliśmy spotkań – mówi dr Łukasz Berger, opiekun Koła Naukowego Klasyków na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej.
Zaraz też tłumaczy – studenci bardzo szybko przestawili się na tryb zdalny. Założyli grupę na MS Teams i z marszu zaczęli spotkania. Ta zmiana (niewątpliwie trudna dla wszystkich) dla nich była remedium na izolację. Studenci też bardzo szybko zorientowali się, że takie spotkania online są łatwiejsze do zorganizowania. Lepsza była też frekwencja.
– Zauważyłem, że po spotkaniach, kiedy ja już znikałem, oni jeszcze godzinami tkwili na czacie i świetnie się bawili. Przesyłali sobie żarty, memy, których leitmotivem był antyk. To był dla nich taki substytut wyjścia na miasto, do parku, czy na piwo. Jest też inne wytłumaczenie: oni po prostu się lubią, to grupa przyjaciół, która lubi przebywać w swoim gronie i to ich spaja: przyjaźń i antyk.
Myli się ten, kto myśli, że koła naukowe są tylko dla najlepszych studentów. Tak może było i kiedyś. Dziś działają w nich studenci reprezentujący pełen przekrój osobowości.