Mijająca kadencja pełna była sukcesów i ważnych wydarzeń: stulecie Uniwersytetu Poznańskiego, wygrana w konkursie Inicjatywa Doskonałości, zwycięstwo w pierwszej edycji projektu Uniwersytetów Europejskich, rozpoczęcie realizacji grantu Uczelnia Dostępna, prestiżowe nagrody i wyróżnienia dla pracowników, doktorantów, studentów. Zakończyliśmy program wieloletni, realizowany od 2004 roku.
To osiągnięcia całej naszej społeczności, potwierdzające wysoką pozycję UAM w Poznaniu, w Polsce i na świecie. U progu nowej kadencji pojawia się doskonały moment, aby spojrzeć w przyszłość, stworzyć przejrzysty, konkretny i wykonalny plan działania. Moja propozycja powstała w oparciu o doświadczenia oraz tysiące godzin rozmów z Państwem: pracownikami naukowymi, pracownikami administracji, doktorantami i studentami naszej Uczelni. To nasz wspólny program, który sytuuje nas bliżej: doskonałości naukowej, potrzeb pracowników, studentów i doktorantów; bliżej miasta i świata. Jego podstawą jest tradycyjna, Humboldtowska wizja Uniwersytetu, opartego na równowadze badań i dydaktyki. To wizja wspólnotowa: uczelnię tworzą ludzie poszukujący dróg do prawdy, dobra i mądrości, chętni do dzielenia się swoją wiedzą i odkryciami po to, by kształtować świat lepszy i piękniejszy.
Pamiętam także o studentach, którzy są ważnym partnerem w procesie zarządzania uniwersytetem – ich zdanie musi się liczyć w kształtowaniu naszej teraźniejszości oraz planów na przyszłość. To oni są podmiotem jednej z trzech podstawowych misji uczelni – kształcenia, biorą udział w badaniach naukowych, niezwykle aktywnie włączają się także w działalność społeczno-kulturalną Uniwersytetu. Tej najliczniejszej części naszej społeczności oferuję osobny pakiet rozwiązań obejmujący 4 kluczowe obszary współpracy w zakresie: zarządzania strategicznego; przestrzeni nauki; pracy, stypendiów i rozwoju osobistego oraz infrastruktury.
Oto 8. Kaniewskiej – kluczowe inicjatywy programu, filary, na których będą oparte dalsze szczegółowe rozwiązania:
AUTONOMIA WYDZIAŁÓW, czyli 1.
To na wydziałach spoczywa odpowiedzialność za działalność naukową i jakość kształcenia, od ich pracy zależy realizacja misji całej uczelni. Nie można jednak oddzielić odpowiedzialności od możliwości decydowania. Wydziałami będą zatem kierować dziekani wskazani w procesie wyborów przez wydziałową społeczność. Zaproszę ich do udziału w systematycznych spotkaniach kolegium rektorsko-dziekańskiego, na którym będziemy omawiali wszystkie najważniejsze kwestie dotyczące spraw bieżących, ale i wizję rozwoju uczelni. Dokonując krytycznej analizy dokonanych na UAM zmian, wnikliwie przyjrzę się ich skutkom i podejmę konieczne korekty (np. precyzyjne określenie relacji między szkołą dziedzinową a wydziałem, dyskusji wymaga reforma organizacji pracy BOS-ów i BOW-ów). Z pewnością należy także sprawdzić nadmiernie rozbudowane procedury – zarówno administracyjne (np. w zakresie zamówień publicznych) jak i inne (np. w zakresie zmian programów studiów i powoływania nowych kierunków studiów). Nie zakładam likwidacji nowo powołanych struktur, zamierzam jednak wprowadzić korekty, które będą sprzyjały sprawnemu zarządzaniu – nawet jeśli będzie oznaczało to konieczność zmian niektórych zapisów Statutu. Stabilizacja nie może oznaczać stagnacji. Przeciwnie! Oznacza dyskusję nad przyjętymi rozwiązaniami i, w konsekwencji, ich udoskonalenie, a nawet zmianę.
Cały artykuł dostępny na uniwersyteckie.pl
tekst: Rektor UAM, prof. Bogumiła Kaniewska
