Data publikacji w serwisie:

Jacek Dukaj: Jaki jest sens humanistyki?

- Minister Gowin widzi humanistykę jako przedsionek wielkiego laboratorium. Humaniści podpowiadają pomysły, a potem na pasie transmisyjnym przekazują je do laboratorium przemysłowego i naukowego, gdzie zyskują one swoją realność. W związku z tym humanistyka musi być elitarna, bo tylko taka przekaże coś wartościowego. Czy tak należy postrzegać humanistykę? - pytał prof. Przemysław Czapliński, prowadzący panel dyskusyjnego w Collegium Maius. Językoznawca odniósł się do wypowiedzi ministra na konferencji „Humanistyka ma przyszłość” w Akademii Ignatianum w Krakowie.

Jacek Dukaj, Edwin Bendyk i Urszula Zajączkowska dyskutowali o pozycji humanistyki w XXI wieku na panelu zorganizowanym w ramach IV Kongresu Dydaktyki Polonistycznej na WFPiK.

Jacek Dukaj wskazał, że wizja ministra Gowina jest charakterystyczna dla wielu zjawisk, które podporządkowują kulturę wzrostowi PKB. Ma ona zapewnić rozwój tym działom biznesu i przemysłu, które wydają się perspektywiczne. Dlatego, żeby zapewnić wzrost gospodarczy musimy dotować rozrywkę, kulturę, sztukę. Jaki wobec tego jest sens humanistyki, która nie byłaby służebna wobec celów nauk ścisłych i biznesu, ale istniałaby dla swoich celów?

- Widzę dwie ścieżki. Jedną z nich można zaobserwować na zachodnich uniwersytetach, gdzie w coraz większym stopniu wydziały humanistyczne stają się wydziałami parapolitycznymi. Zmiana rzeczywistości następuję dzięki kształceniu humanistów nowej generacji. Druga ścieżka jest drogą life coachingu, sposobu bycia w sytuacji, kiedy człowiek zostaje producentem sensu życia sam dla siebie. Produkcja tego sensu należy do humanistyki – powiedział jeden z najpopularniejszych pisarzy science-fiction i fantasy w Polsce.

Dr hab. Urszula Zajączkowska, biolożka i poetka zwróciła uwagę, że światy nauk humanistycznych i przyrodniczych mocno się rozdzieliły, co jest dużym błędem. W eksperymencie zawsze pojawia się moment, kiedy obserwację trzeba nazwać i opisać, a to jest domena humanistyki.

Cały artykuł dostępny na Uniwersyteckie.pl

tekst: Ewa Konarzewska-Michalak

fot. Adrian Wykrota