Data publikacji w serwisie:

Nowa era humanistyki z DARIAH.lab

Na UAM powstaje infrastruktura cyfrowa dla humanistyki, wzmacniająca potencjał badawczy uniwersytetu. Uczelnia zyskuje zarówno nowoczesną aparaturę, jak również oprogramowanie i możliwość digitalizacji cennych danych. Wszystko to dzięki konsorcjum DARIAH.
Humanistyka potrzebuje wsparcia infrastrukturalnego większego niż inne dziedziny nauki. Ostatnie lata pokazały, że technologie informatyczne doskonale wspomagają rozwój dyscyplin humanistycznych, co nie od początku było oczywiste. Rosnące potrzeby stara się zaspokoić m.in. europejskie konsorcjum DARIAH, do którego dołączyło kilkanaście jednostek badawczych z Polski, w tym UAM. W 2020 r. konsorcjum kilkunastu instytucji otrzymało 99,8 mln zł dofinansowania dla projektu «Cyfrowa infrastruktura badawcza dla humanistyki i nauk o sztuce DARIAH-PL». W komitecie sterującym konsorcjum zasiada prof. Katarzyna Dziubalska-Kołaczyk, prorektor UAM, natomiast zespołem UAM kieruje prof. Katarzyna Klessa, prodziekan Wydziału Neofilologii.

W ramach projektu na naszym uniwersytecie powstaje sześć modułów infrastruktury, zakładających tworzenie zasobów danych oraz potrzebnych do ich obsługi narzędzi. Moduły te wpisują się w pięć laboratoriów projektowych Dariah.lab (https://lab.dariah.pl/).

Korpus multimodalny Multico i studio rozwijany na Wydziale Neofilologii i koordynowany przez prof. Macieja Karpińskiego obejmuje m.in. zbiór nagrań audio i wideo wraz z opisem ruchu ich uczestników. Mowa tu o np. nagraniach z konferencji, posiedzeń Sejmu oraz telewizyjnych rozmowach na temat sportu. – Od kilku miesięcy trwa pozyskiwanie danych multimodalnych, równolegle wyposażane jest profesjonalne studio w Collegium Novum. W tym roku pracownicy wykonają w studiu własne nagrania – informuje prof. Katarzyna Klessa.

Węzeł Filologiczny koordynowany przez prof. Mirosława Wobalisa kładzie nacisk na wytworzenie narzędzi do badań literaturoznawczych i językoznawczych. W module powstają m.in. narzędzia do głębokiej analizy źródeł, mapowania i wizualizacji dzieł literackich czy tworzenia i badania literatury elektronicznej. W zakresie pozyskiwania źródeł zdigitalizowano już ok. 10 tysięcy stron „Kaliszanina”, czasopisma ukazującego się w XIX w. w zaborze rosyjskim i dostępnego dotychczas jedynie w małych wycinkach.

Cały artykuł na Uniwersyteckie.pl.

tekst: Ewa Konarzewska-Michalak

fot. Adrian Wykrota