Trzech naukowców z Katedry Turystyki i Rekreacji WNGiG wymyśliło i opatentowało nowatorski sposób oczyszczania wody. W ten sposób mogą powstać czyste kąpieliska w jeziorach, które dziś nie nadają się do rekreacji.
Obecnie większość jezior w Polsce zachodniej charakteryzuje się wysokim stanem troficznym, który w okresie letnim powoduje masowe zakwity sinic, okrzemek i zielenic. Uniemożliwiają one rekreacyjne wykorzystanie akwenów z kilku istotnych powodów: przekroczenia dopuszczalnych norm jakości wód, powodowanie zagrożenia dla zdrowia ludzi oraz nieprzyjemny smak i zapach. Postępująca eutrofizacja coraz bardziej ogranicza możliwość rekreacyjnego wykorzystywania wód, co poza problemami natury przyrodniczej, rodzi również problemy ekonomiczne (malejące dochody gmin z turystyki) oraz społeczne (brak odpowiednich kąpielisk i miejsc do letniego wypoczynku). Rozwiązaniem problemu są zainteresowane samorządy, którym zależy na przywróceniu atrakcyjności akwenów oraz sami turyści i mieszkańcy zdegradowanych obszarów, ponieważ w wielu miejscowościach brakuje odpowiednich miejsc do rekreacji wodnej. Często wolą oni wyjechać dalej, byle tylko znaleźć dogodne możliwości do letniego wypoczynku.
Odpowiedzią na te problemy są badania stanu oraz przydatności turystyczno-rekreacyjnej systemów rzeczno-jeziornych realizowane od 2000 r. przez prof. dr hab. Zygmunta Młynarczyka i dr inż. Grzegorz Borkowskiego z Katedry Turystyki i Rekreacji na Wydziale Nauk Geograficznych i Geologicznych UAM. W celu przywrócenia funkcji rekreacyjnej zeutrofizowanym zbiornikom oraz ciekom wodnym zaproponowano nowatorski sposób oczyszczania wody w wydzielonych strefach kąpielisk. Został on opatentowany w UAM, a twórcami wynalazku są prof. Zygmunt Młynarczyk, dr inż. Grzegorz Borkowski oraz mgr inż. Adam Młynarczyk.
Cały artykuł dostępny na Uniwersyteckie.pl
tekst: dr inż. Grzegorz Borkowski
fot. Adrian Wykrota
