Zachęcamy do zapoznania się z tekstem autorstwa Macieja Behnke z Wydziału Psychologii i Kognitywistyki UAM, który odpowiada na pytanie - czy sport elektroniczny to też sport?
Czy esport jest sportem? TAK!
Wg teoretyków sportu, by dana aktywność została uznana za sport musi spełniać kilka kryteriów (Guttmann, 2004; Suits, 2007):
1) posiadać element zabawy (działalności motywowanej wewnętrznie, czyli podejmowanej dla przyjemności czerpanej z niej samej),
2) być zorganizowana (regulowana przepisami, np. ustalanymi przez międzynarodowe organizacje),
3) zawierać element rywalizacji
4) być oparta na wytrenowanych umiejętnościach (a nie przypadkowych działaniach),
5) obejmować umiejętności fizyczne - umiejętne i celowe wykorzystanie swojego ciała
6) mieć szeroką publiczność/ widownie
7) posiadać stabilność instytucjonalną (np. organizacje międzynarodowe, związki sportowe, kluby sportowe), która ją reguluje i stabilizuje jako ważną aktywność społeczną.
Osoby interesujące się esportem nie będą miały wątpliwości związanych z klasyfikacją esportu jako pełnoprawnego sportu. Rywalizacja z wykorzystaniem gier komputerowych sprawia graczom ogromną przyjemność. Turnieje esportowe, dla wielu gier przyciągają wielomilionową publiczność. Powstają międzynarodowe organizacje zarządzające rozwojem i legislacją związaną z esportem. Dlaczego więc, nadal musimy udowadniać, że esport jest sportem i nie potrafimy automatycznie tego zaakceptować? Zresztą, podobne wątpliwości niektórzy mają wobec elearningu (czyli e-nauki), czy to pełnoprawna forma nabywania wiedzy? Najbardziej dyskusyjna kwestią jest wysiłek fizjologiczny związany z graniem. Oczywiście, że siedzenie przed komputerem czy konsolą nie może się równać z większością „tradycyjnych sportów” atletycznych pod względem podejmowanego wysiłku. Warto zadać sobie jednak pytanie czy w sporcie chodzi jedynie o to by spalić maksymalną liczbę kalorii. W naszej opinii krótko: NIE! Ponadto nie jest to też do końca prawdą, że granie nie wymaga wysiłku oraz że wszystkie sporty tradycyjne wymagają wysiłku fizycznego większego niż esport. Na przykład, strzelectwo tradycyjne wymaga zapewne mniej aktywności fizycznej niż prowadzenie rozgrywki w grach opartych na strzelaniu, typu Counter-Strike. Gracze którzy rywalizowali w turnieju esportowym organizowanym w trakcie naszych badań laboratoryjnych, wykazywali się średnim tętnem na poziomie ok 90 uderzeń serca na minutę, które umiejscawiają esport gdzieś pomiędzy spoczynkiem, a tradycyjną rozgrzewką. Niby niewiele, ale gdy weźmie się pod uwagę długie godziny spędzane na rywalizacji przez graczy jest to istotne obciążenie energetyczne.
Esport w ostatnim dziesięcioleciu zmienił się z aktywności „nerdów” i osiągnął status fenomenu najchętniej oglądanego sportu wśród młodego pokolenia. Esport jest sportem, tak jak elearning (o czym przekonaliśmy się ostatnio) jest pełnoprawną i skuteczną formą edukacji. Mamy nadzieję, że w najbliższej przyszłości esport będzie nabierał jeszcze większego znaczenia i coraz większa liczba ludzi będzie formułowana opinie na jego temat oparte na faktach a nie tylko wyobrażeniach.
Opracowano na podstawie:
Behnke, M., Kosakowski, M., & Kaczmarek, L. D. (2020).Social challenge and threat predict performance and cardiovascular responses during competitive video gaming.Psychology of Sport and Exercise,46, 101584.
Guttmann, A. (2004). From ritual to record: The nature of modern sports. New York, NY: Columbia University Press.
Jenny, S. E., Manning, R. D., Keiper, M. C., & Olrich, T. W. (2017). Virtual (ly) athletes: Where eSports fit within the definition of “sport”. Quest, 69,1 –18.
Jonasson, K., & Thiborg, J. (2010).Electronic sport and its impact on future sport. Sport in Society, 13, 287–299. https://doi.org/10.1080/17430430903522996.
Suits, B. (2007). The elements of sport. In W. J. Morgan (Ed.). Ethics in sport (pp. 9–19). Champaign, IL: Human Kinetics.
Fot. Łukasz Kaczmarek
