Dzień Publicznego Czytania Komiksów to nie tylko okazja do sięgnięcia po ulubiony tytuł komiksowy, ale również niecodzienna okoliczność zachęcająca do szerszego namysłu nad znaczeniem komiksów w wymiarze społeczno-kulturowym. Zapraszamy do zapoznania się z komentarzem dr Joanny Pankau z Pracowni Komiksu Biblioteki Uniwersyteckiej: O komiksach możemy mówić jako o formie sztuki, narzędziu edukacyjnym, nieodłącznym elemencie zarówno kultury popularnej, jak i undergroundowej.
Myśląc o historii i rozwoju komiksu, większość z nas ma przed oczami sylwetki superbohaterów, Kaczora Donalda czy (bardziej lokalnie) Tytusa. Warto jednak spojrzeć na temat nieco głębiej i zwrócić się w kierunku niszowych wydawnictw komiksowych oraz rozwoju całego komiksowo-zinowego podziemia. Tym bardziej, że w przeciągu ostatnich dwóch dziesięcioleci byliśmy świadkami daleko idących przeobrażeń niezależnego rynku komiksowego, zarówno w wymiarze ideowym (odstępowania od idei radykalnego odrzucenia systemowego, idei anarchistycznych etc.), jak i praktycznym (samoorganizacji środowiska, profesjonalizacji metod self-publishingu, nawiązywania międzysektorowej współpracy). To twórczość, która pod wieloma względami przeżywa swój rozkwit. Na sile i zasięgu zyskują przede wszystkim coroczne festiwale komiksowe budujące wspólną przestrzeń dla rozwoju niezależnego rynku: m.in. „Złote Kurczaki”, „Zinfesty”, „Komiksowa Warszawa”, „Poznański Festiwal Sztuki Komiksowej” czy „Międzynarodowy Festiwal Komiksów i Gier w Łodzi”. Każde z tych wydarzeń staje się swoistym świętem komiksu, okazją do porozmawiania z twórcami, zapoznania się z nowymi tytułami, zdobycia wryski czy unikatowych egzemplarzy zinowych.
Pracownia Komiksu Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu obok kilkudziesięciu tysięcy oficjalnych egzemplarzy komiksowych, posiada także kilkaset zinów, co stanowi największy zbiór niezależnej twórczości komiksowej wśród polskich instytucji naukowych. W Poznańskiej Czytelni Komiksów i Gazet Nova, można znaleźć zarówno klasyki polskiego komiksowego niezalu – „Prosiaka” (Krzysztofa Owedyka) czy „Pały” (Dariusza Palinowskiego) – jak i najnowsze prace Anny Krztoń, Beaty Sosnowskiej, Łukasza Kowalczuka, Bazgrolli i wielu innych. To kolekcja, która bez wątpienia może okazać się ważnym przyczynkiem dla rozwoju badań nad ewolucją rodzimej twórczości zinów komiksowych jako istotnych dokumentów historycznych, artefaktów ruchów społecznych, politycznych i artystycznych.
Dr Joanna Pankau
