Międzynarodowy zespół naukowców, kierowany przez prof. Błażeja Berkowskiego z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, przeanalizował doskonale zachowane szkielety koralowców Oligophylloides pochodzące z Maroka. Badania wykazały, że szczególnie młodociane stadia ich szkieletów są bardzo zbliżone anatomicznie do koralowców ośmiopromiennych, które współcześnie zasiedlają dna mórz i oceanów jednak dotąd uważano, że są dość słabo reprezentowane w materiale kopalnym. - Udało się rozwiązać jedną z zagadek mórz dewońskich - cieszy się naukowiec z UAM.
- Dewon (419-358 mln lat temu) był okresem wielkiego rozwoju raf, a co za tym idzie, wielkiego zróżnicowania koralowców. Poza grupami znanymi z niemal całej ery paleozoicznej, w dewonie pojawiały się dziwne i trudne do sklasyfikowania koralowce nazywane heterokoralami, znacznie odbiegające budową od tych typowych. Kolonizowały one różne środowiska, nie tylko płytkie, ale też stosunkowo głębokie - mówi prof. Błażej Berkowski. I dodaje: - Heterokorale to organizmy, których szkielet tworzył smukłe gałązki, podzielone wewnątrz przegrodami. Dotychczasowe rekonstrukcje przedstawiały heterokorale jako formy gałązkowe, u których każda gałązka zakończona była jednym polipem, a przegrody (septa) wewnątrz gałązek odpowiadały przegrodom znanym z innych grup koralowców. Jednym z najpospolitszych dewońskich przedstawicieli tej grupy koralowców jest opisany po raz pierwszy przez prof. Marię Różkowską w 1969 roku rodzaj Oligophylloides - wyjaśnia naukowiec.
W kierowanych przez prof. Błażeja Berkowskiego z Instytutu Geologii WNGiG UAM badaniach uczestniczyli także: dr hab. Mikołaj Zapalski z Wydziału Geologii UW oraz dwójka naukowców z zagranicy: dr. hab. Emilia Jarochowska z Uniwersytetu w Erlangen oraz Dr. Phil Alderslade z Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation (CSIRO) w Hobart, specjalista od współczesnych koralowców ośmiopromiennych.
Naukowcy w analizach porównawczych postanowili wykorzystać szkielety współczesnych koralowców ośmiopromiennych oraz zdjęcia z badań podwodnych z głębokich (nawet do 2000m) wód otaczających Tasmanię. - W świetle wnikliwych badań, opublikowanych przez zespół w czasopiśmie PLOS ONE, przedstawicieli rodzaju Oligophylloides, a prawdopodobnie także całą grupę heterokorali można uznać za grupę koralowców ośmiopromiennych - mówi prof. Błażej Berkowski. - Nowa interpretacja budowy tych organizmów zakłada, że cała gałązka była równomiernie pokryta drobnymi polipami – tak, jak wygląda to współcześnie u koralowców ośmiopromiennych. Wewnętrzne przegrody nie są więc odpowiednikami septów, jak dotychczas sądzono, ale wewnętrznymi strukturami zwiększającymi odporność gałązki na prąd wody. Takie wzmacniające przegrody, w różnych formach, znane są ze współczesnych koralowców ośmiopromiennych - dodaje naukowiec.
Artykuł dostępy jest pod adresem: https://doi.org/10.1371/journal.pone.0257523
Fot. 1. Rekonstrukcja młodocianej kolonii koralowca Oligophylloides. Rekonstrukcja pokazuje cechy charakterystyczne dla koralowców ośmiopromiennych: polipy mają po osiem pierzastych czułków, szkielet osiowy jest pokryty ze wszystkich stron polipami. Przekroje pokazują budowę wewnętrzną szkieletu. Rys. B. Waksmundzki
Fot. 2. Koralowce ośmiopromienne z mórz okalających Tasmanię. A–Keratoisis sp.; B–Paracalyptrophora sp.; C–Callogorgia sp.; D–Lepidisis sp.
