24 stycznia 2020 r. o godzinie 17.00 odbędzie się wernisaż wystawy prac fotograficznych Andrzeja Hajdasza „Odwaga patrzenia”. Wydarzenie będzie miało miejsca w Galerii Biblioteki Uniwersyteckiej przy ul. F. Ratajczaka 38/40.
Wystawa prac fotograficznych Andrzeja Hajdasza pt. Odwaga patrzenia to pokłosie spotkań w przestrzeniach nieistniejących, lecz możliwych, ludzi, twórców, artystów, odważnie, zuchwale, mężnie patrzących na siebie samych, swoje kreacje i otaczający świat. To zachęta, żeby odkrywać w sobie heroizm widzenia.
„Przed obiektywem jestem jednocześnie: tym, za kogo się uważam, tym, za kogo chciałbym, aby mnie brano, tym, za kogo ma mnie fotograf, i tym, którym on posługuje się, aby ujawnić swoją sztukę” – napisał Roland Barthes w Światło obrazu. Uwagi o fotografii. Parafrazując te słowa, fotograf odpowiada: „Za obiektywem jestem jednocześnie: tym, za kogo się uważam, tym, za kogo chciałbym, aby mnie brano, tym, za kogo ma mnie fotografowany, i tym, którym on posługuje się, aby ujawnić swoją sztukę”.
Wystawę otworzy opowieść o pracy nad fotokompozycjami przy dźwiękach puzonu i perkusji.
Muzyka: Michał Gil (puzon) i Jan Garstecki (perkusja)
Kuratorem wystawy jest Janusz Oleksa.
Wystawa będzie czynna do 6 marca 2020 r.
Wstęp wolny.
Andrzej Hajdasz – fotograf. Absolwent Wielkopolskiej Szkoły Fotografii, Master Class WSF w Poznaniu i Politechniki Poznańskiej. Od wielu lat konsekwentnie fotografuje pracę muzyków, tancerzy i choreografów. Dokumentował m.in. koncerty poznańskiego festiwalu Made in Chicago we współpracy z Lauren Deutsch oraz spektakle Polskiego Teatru Tańca za życzliwym przyzwoleniem jego ówczesnej dyrektorki – Ewy Wycichowskiej. Materiał ukazywał się regularnie jako publikacje prasowe. Potem z poznanymi w PTT artystami realizował projekty konceptualne w przestrzeni miejskiej. Współpraca z Alisą Makarenko, Agnieszką Fertałą, Adą Ogorzałek, Marcinem Motylem, Szecherezadą Kondratowicz, Moniką Błaszczak zaowocowała wieloma akcjami twórczymi, czego efektem jest bogate archiwum fotograficzne. Fotokolaże stały się zwieńczeniem dążeń do tworzenia w kadrze własnego teatru światła, ruchu, emocji, fantazji, o nadawaniu znakom nowych znaczeń i o czytaniu obrazów jak tekstów. Prócz realizacji własnych projektów autorskich uczestniczy także w przedsięwzięciach fotograficznych jako członek grupy Fotokolektyw „Punkt Alarmowy Syrena”, których efektem było kilka wystaw. Po dwóch z nich językiem ruchu oprowadzała Alisa Makarenko.