Krzysztof Penderecki wybitny polski kompozytor, który odszedł 29 marca 2020 roku był doktorem honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Wniosek o nadanie tytułu złożony został 26 stycznia 1987 roku przez Radę Wydziału Historycznego. 26 października tego samego roku miała miejsce Promocja.
Przemówienie wygłosił prof. Eugeniusz Iwanoyki
Krzysztof Penderecki należący dziś do najbardziej znanych i powszechnie uznawanych kompozytorów polskich na świecie, uważany jest za jednego z tych, którzy przekształcili i ukształtowali obraz muzyki II poł. XX wieku. Dla ludzi w wielu krajach świata jest zarazem Penderecki symbolem eksplozji polskiej kultury i szczególnie twórczości artystycznej. Jego język muzyczny nie omijający plam dźwiękowych i śmiałych efektów sonorycznych oraz prostota wielu fragmentów, a nawet zwrot ku swoistej tonalności przybliżają tę muzykę do możliwości percepcyjnych słuchaczy. Te cechy łączone często z jeszcze większą maestrią w operowaniu chórami, materiałem dźwiękowym, są nie tylko wyrazem szczególnej religijności Pendereckiego (obok katolickich, starosłowiańskie teksty, teksty hebrajskie), ale co było nieraz akcentowane, mają aspekt szerszy, humanistyczny i odnoszone bywają do czasów najbliższych i chyba nie bez intencji kompozytora [...].
W drodze twórczej Pendereckie- go odnajdujemy trzy główne motywy: religię, moralność, tolerancję. Pasja według św. Łukasza, Magnificat, Utrenija, Te Deum wyrażają uczucia religijne, lecz w warstwie muzycznej posiadają wymiar uniwersalny. To, co określiłem moralnością, widoczne jest w pieśni dla zmarłych w Hiroszimie i Dies irae dla pamięci ofiar Oświęcimia. W Polskim Requiem brzmią echa XX-wiecznej Polski i bohaterskiej walki powstańców Warszawy. Opery Diabły z Lou- dun i Raj utracony zawierają według częstej opinii ducha tolerancji i oprócz znaczenia czy- sto muzycznego opowiadają z perspektywy indywidualnej i społecznej o skutkach nietole- rancji i fanatycznym załamaniu się systemu wartości i zasad moralnych, uwypuklając znaczenie miłosierdzia powstającego jedynie w wymiarze transcendentalnym. Powściągając swą spontaniczność, czyni wiarygodność naczelną zasadą swego talentu.
Uroczystość z 1987 roku została zarejestrowana - pobierz plik i wysłuchaj nagrania.