W ciepłe, jesienne dni zaobserwować można zjawisko zwane babim latem. Unosząca się w powietrzu nić przędna niektórych pająków to zjawisko, które nasila się w naszym klimacie zwykle w drugiej połowie września.
Nie wszyscy wiedzą, że na niciach tych podróżują niewielkie pająki. Babie lato wytwarzane jest przez różne gatunki, po to by rozprzestrzeniać się na duże odległości (do kilkuset kilometrów). Szczególnie dobre warunki do takiego sposobu podróżowania pojawiają się jesienią, kiedy ziemia jest nagrzana i ciepłe słupy powietrza potrafią wysoko i daleko ponieść te niewielkie organizmy.
Większość podróży kończy się już po kilku metrach, chociaż w zależności od masy pająka i prądów powietrza zdarzało się, że znajdowane były na kilku tysiącach metrów. Zjawisko babiego lata było znane od czasów Arystotelesa. Przyjmuje się, że pierwsze dokładne obserwacje zostały opublikowane przez arachnologa Johna Blackwalla w 1827 roku. Sam Karol Darwin dziwił się, w jaki sposób setki pająków dolatują do jego statku Beagle i odlatują z niego w bezwietrzne dni. Umiejętności te porównywane były do lotu balonem, stąd angielskie określenie zjawiska ballooning.
Na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu pająkami zajmuje się arachnolog prof. Paweł Szymkowiak z Wydziału Biologii - zobacz komentarz naukowca na temat babiego lata w Życiu Uniwersyteckim, w artykule Ewy Konerzewskiej-Michalak.
Arachnologia - dziedzina zoologii zajmująca się badaniem pajęczaków.