Eksperymentalne Obozowisko Epoki Kamienia istnieje od 1995 roku. W projekcie bierze udział kilkudziesięciu studentów z różnych uczelni. Od kilkunastu lat Obozowisko prowadzone jest pod okiem dr Katarzyny Pyżewicz.
Obozowisko integruje studentów zajmujących się problematyką epoki kamienia, choć oczywiście jego uczestnicy są też otwarci na inne okresy. Podstawowym celem przedsięwzięcia jest popularyzacja najstarszych dziejów człowieka oraz przeprowadzanie archeologicznych badań eksperymentalnych, związanych głównie z epoką paleolitu, mezolitu oraz neolitu. Dzięki temu możliwe będzie przybliżenie obraz dawnych społeczeństw i ich życie codzienne.
Obozowisko jest też miejscem, w którym studenci prowadzą badania do swoich prac licencjackich i magisterskich. To miejsce, w którym można spotkać studentów i doktorantów Wydziału Archeologii UAM.
– Z jednej strony chcielibyśmy, aby studenci przeprowadzali badania eksperymentalne z zakresu archeologii. Z drugiej strony zbieramy doświadczenia i robimy pokazy – mówi dr Katarzyna Pyżewicz. Podczas wyjazdów członkowie Obozowiska rekonstruują np. zabudowy. Wszystko to przygotowywane jest z surowców naturalnych i to takich, jakie dostępne były w epoce kamienia, np. określonych gatunków roślin, jak sosna czy trzcina. W trakcie prac pasjonaci epoki kamienia analizują proces tworzenia, szacują nakład pracy oraz dokumentują ślady pozostawiane w trakcie wykonywania danego przedmiotu. Dzięki temu Eksperymentalne Obozowisko Epoki Kamienia tworzy bazę danych, która pozwala na lepszą interpretację znalezisk archeologicznych.
Każdy krzemień wykorzystywany przez Eksperymentalne Obozowisko Epoki Kamienia jest metryczkowany, opisywany, a także dokładnie analizowany. Materiały do budowy członkowie zdobywają na własną rękę, co wymaga często dalekich podróży, nawet za granice Polski.
Skąd uczestnicy obozowiska czerpią wiedzę umożliwiającą odtworzenie konstrukcji? Co udało się im zrealizować w tym roku? Jakie wydarzenia organizują? Zapraszamy do lektury artykułu Jagody Haloszki dostępnego na stronie "Życia Uniwersyteckiego".
Fot. Aleksandra Obryś