„Bioinspirowane materiały: chityna, izolowana z gąbek morskich, jako wielozadaniowy biomateriał strukturalny” oraz „Spongina jako enigmatyczny biomateriał i surowiec dla nowej generacji, trójwymiarowych (3D) materiałów kompozytowych” to projekty realizowane przez zespół pod kierownictwem prof. Hermanna Ehrlicha w Centrum Zaawansowanych Technologii UAM.
Tytuł badań dla laika brzmi groźnie, ale jeśli wziąć pod uwagę korzyści, jakie mogą płynąć z badań, to robi się naprawdę przyjemnie.
Prof. Hermann Ehrlich, od lat współpracujący z poznańskimi naukowcami, jest też szefem grupy badawczej w Institute of Electronic and Sensor Materials w TU Bergakademie we Freibergu. Jego badania koncentrują się na biomateriałach morskich, biominerałach, biokompozytach i biomimetyce.
- W 2003 roku zacząłem badać gąbki jako pierwsze organizmy wielokomórkowe na naszej planecie, mając na celu zbadanie ich unikalnych struktur szkieletowych – mówi profesor. Korzystając z metod biochemicznych, komórkowych, molekularnych i analitycznych, wraz z zespołem odkrył wtedy po raz pierwszy chitynę i nowy hydroksylowany kolagen w formacjach szkieletowych gąbek morskich. To był przełom.
- Wyniki naszych badań zostały opublikowane w prestiżowych czasopismach o zasięgu międzynarodowym, takich jak Nature Chemistry, Advanced Materials, Scientific Report – dodaje profesor. Pytany, jakie znaczenie ma dla nas chityna izolowana z gąbek morskich jako wielozadaniowy biomateriał strukturalny, mówi: - Trzeba wiedzieć, że struktury szkieletowe organizmów morskich, w tym gąbki, są cennymi źródłami nowatorskich materiałów hybrydowych o niezwykłych właściwościach fizycznych. Gąbki istnieją na naszej planecie od ponad 500 milionów lat. Niektóre z nich wytwarzają trójwymiarowe szkielety z polisacharydu chityny. Chityny pochodzenia gąbczastego stanowią intrygującą dziedzinę naukową, mającą na celu wprowadzenie globalnego zastosowania takich naturalnie występujących, zaprojektowanych konstruktów np. jako przyjazne dla środowiska bioadsorbenty przeciwko różnym skażeniom chemicznym. Nie można też zapomnieć o ich zastosowaniu jako rusztowań biomateriałów chitynowych dla medycyny regeneracyjnej, w tym inżynierii tkankowej oraz jako „gotowych do użycia” matryc w biomimetyce i w inżynierii materiałowej.
Czytaj cały artykuł na Uniwersyteckie.pl
Fot. Centrum Zaawansowanych Technologii UAM