Zakład Antropologii Filozoficznej i Estetyki Wydziału Filozoficznego UAM oraz Polskie Towarzystwo Antropologii Filozoficznej zapraszają na wykład prof. UŁ dr. hab. Witolda Glinkowskiego z Uniwersytetu Łódzkiego pt. „Antropologia fundamentalna – kontrowersyjny projekt Michaela Landmanna”.
Wykład odbędzie się w poniedziałek 7 listopada 2022 r. o godzinie 18:00 w sali 215 (Wydział Filozoficzny UAM, Kampus Ogrody, budynek C).
Wykład jest otwarty, a wstęp bezpłatny.
Opis wystąpienia:
„Antropologia fundamentalna” Michaela Landmanna przez lata dojrzewała jako projekt antropologiczno-filozoficzny, by ostatecznie uzyskać swą najpełniejszą obiektywizację w książce o takimże tytule (Fundamental-Anthropologie, Bouvier Verlag Herbert Grundmann, Bonn 1979).
Autor nawiązuje nie tylko do dwudziestowiecznych projektów antropologicznych, ale też do szerszego zaplecza filozofii człowieka, przy czym próbuje pogodzić dwa kontradykcyjne stanowiska.
Jedno, jak poucza filozoficzna tradycja, obierało perspektywę pozwalającą na uchwycenie trwałej „natury człowieka”; drugie, przeciwnie, nawiązywało do autorów, którzy odrzucając taką supozycję, podążają za filozoficzną sugestią głoszącą – w duchu W. Diltheya lub J. Ortegi y Gasseta – iż człowiek nie posiada natury, lecz ma jedynie historię.
Landmann zmierza do przezwyciężenia powyższej opozycji, głosząc, że naturą człowieka jest jego historia. To stwierdzenie tylko pozornie brzmi jak oksymoron, okazuje się bowiem – o czym Landmann chce nas przekonać – że historyczna zmienność stanowi niezmienny wyróżnik bytu ludzkiego.
Nazwa „antropologia fundamentalna” nieprzypadkowo kojarzy się z „ontologią fundamentalną” M. Heideggera. Landmannowska refleksja o człowieku prowadzona jest w sposób podobny do Heideggerowskiej refleksji na temat „bycia bytu”. Jednak w miejscu struktury egzystencjałów pojawia się struktura antropin – nie całkiem przejrzysta, nie czyniąca zadość postulującym transparentną jednoznaczność. Wyróżnione 23 antropina pracują w sposób wykazujący ich wielorakie sprzężenia i interakcje, toteż dają się problematyzować jedynie w poszczególnych, arbitralnie wybranych, wyabstrahowanych przekrojach swego funkcjonowania. Również trzy najważniejsze – kreatywność, historyczność i kulturowość – tworzą dynamiczny horyzont pozwalający na wyeksplikowanie swoistego ontycznego statusu człowieka.
